باورتان بشود یا نه چند بار وبلاگ نازنینمان را باز کردیم و بستیم و حرفی نبود!!! یعنی برای ما که همایونی باشیم که دائم در حال گفتگوی درونی هستیم و افاضات ...عجیب بود
سکوت امده و جایگزین شده و عجیب است خیلی ارام خیلی سرخوش و شکرگزاریم برای همه چی از تغییر اقلیم و کرونا بگیر تا خشکسالی و گرانی
عوارض سن و میانسالی است ؟نمیدانیم در ضمن کودک درونمان ترمز دستی را در 30 سالگی کشید !!! و به لحاظ ذهنی کماکان 30 ساله ایم
بگذریم خلاصه که با قلبی ارام و مطمئن چراغ خاموش میایم میخوانیم و میرویم
ارامش قبل از طوفان است نمیدانیم
جدیدا به هفت چاکرایمان سنگ هایش فرکانسش و خود درونمان خیلی علاقمند تر از گذشته ایم وبه جای موسیقی به فرکانس های خاص در اسپاتی فای گوش میدهیم
الان است که چوب جادویمان را در بیاوریم و یک اسپکتو پاترونوم حواله خودمان و بقیه بدهیم (کماکان از علاقمندان درجه یک هری پاتریم!!! )
خلاصه که دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور